Hoogbegaafden met wie het niet zo goed gaat en die zich in de GGZ melden krijgen nogal eens te maken met misdiagnoses. Welk misdiagnoses komen vaak voor? Hoe komt dat? En zijn het wel altijd echte misdiagnoses?  Wat zijn de verschillen en de overeenkomsten tussen deze etiketten en hoofbegaafdheid?

Wanneer - in de soms lange zoektocht - dan eindelijk hoogbegaafdheid aan het licht komt, blijkt vaak dat dit voor de cliënt de juiste invalshoek is om problematiek aan te pakken, mits de behandelaar de juiste kennis van hoogbegaafdheid heeft. Vaak komt pas dan de positieve ontwikkeling op gang.

Maud van Thiel (1955) is gezinssocioloog, psychotherapeut en wetenschappelijk onderzoeker. Al ruim tien jaar ontvangt zijn hoogbegaafde cliënten in haar praktijk OYA Psychotherapie en Coaching. Ze was projectleider van het project dat het Delphimodel Hoogbegaafdheid voortbracht en publiceerde hierover in 2008 het boek ‘Hoogbegaafd. Dat zie je zó!’. Tevens was ze medeoprichter van het Instituut Hoogbegaafdheid Volwassenen (IHBV).